moGa taK maSuK hoSpiTaL LaGi...!!!

akhirnya, sampai jugak hujung minggu... hahahaa... inilah hari-hari ku, bile start je hari isnin, dah pikir bile la nak hari jumaat... huhu... hari sekolah sangat memenatkan... kadang-kadang, belajar tu takde la banyak mane pun... tapi perjalanan yang jauh untuk ke kelas yang memenatkan... sumer orang macam tu daaa... orang lain boleh buat, nape are tak boleh (ayat-ayat abah bile tahu aku tengah stress)... tapi ayat ni datang dikala nak exam ke... huhu... tapi lately, bile call abah, slalu cakap bende-bende yang boleh buat die happy aje... bile die tanye pasal belajar, jawapan nye boleh aje... so that takde la die nak risau-risau pasal aku... huhu... thanx abah...


ni nak citer pasal one of my junior, masuk hospital dah 4 hari, but one day before die balik baru tau... isk-isk, sedih plak rase... orang lain yang tak penah merasa masuk hospital infection ni taktau rase macam mane bile duk dalam tu... tambah-tambah pulak, we're muslim...

makanan yang dihidangkan, seingat aku:
--> makaroni bersama ayam (waaahhh... bau nye sedap sangat...)
--> ikan bersama potato
--> roti yang keras bersama marjerin
--> spagetti bersama babi
--> dan beberape lagi yang tidak ku ingat... huhu...

ni pengalaman aku masuk infectious hospital masa 1st year dulu, aku makan roti yang keras bersama marjerin... huhu... dan aku rase sangat bersyukur sebab mempunyai kawan yang sangat baik hatinya, roomate aku dan seorang lagi sahabatku... gue sayang same luuu... nak promote sket, kalo jumpe name-name ini di mana-mana... berbaik-baiklah ye...huhu... name nye ialah syazwan dan fakhrul... malangnya, kedua-duanya telah diambil orang... hahaha... kalo nak yang cakna jugak untuk dijadikan pasangan idop, carik laen k... diorang boleh plak datang hampir hari-hari untuk hantar makanan kepada aku... walaupun perjalanan ke hospital tu mengambil masa sejam lebih... tapi lepas kelas, cuba jugak datang... wuu, terharu sangat... (panjang lagi cerita nye, nak tau tanye sendiri... hari ni nak cite pasal bende lain...huhu...)

sambung balik pasal my junior,
bile dapat tahu cerita die masuk hospital daripada akmal, rase macam sedih sangat... bukan ape, rase tak best dan lagi menyusahkan bile berada dekat sana... nak mandi pun takde tempat... toilet tak berpintu (tapi ni standart toilet dekat sini laaa... tapi kami tak biase... huhu...)... kalo patient dekat sini masuk hospital malaysia, rase nye taknak keluar kot... sangat la best hospital dekat malaysia, dengan layanan nye... mase aku masuk dulu, kene pasang cadar sendiri, nurse main baling je cadar, comforter dan sarung bantal... dah la tengah sakit... boleh pulak macam tu... aih, cerita pasal diri sendiri plak... huhu... ok ok... cam ni...

akmal datang bilik aku suatu malam dikala aku duk sorang-sorang dekat bilik... budak-budak bilik aku keluar gi mane ntah...

akmal: abg are, si acap ni masuk hospital... tapi esok dah nak keluar dah...(bapak ah tue rase, bile die panggil aku abg are...hahaha... si akmal ni memang panggil aku macam tu, even badan die lagi bagak and besa and dah kawen dah pon, still panggil aku yang kecil molek ni abg...)
aku: die masuk hospital pe?
akmal: hospital infection... hospital ko dulu dekat mane?
aku: hospital infection byk aaa... bukan satu je... tak tanye ke die hospital mane...
akmal: aku ingat die hospital ko abg are...
(panjang agi aku borak ngan die... jenuh nak recall and tulis dekat sini... huhu...)

dipendekkan cerita aku pun call la si acap ni, nak tanye die hospital mane... tapi die tak tahu la pulak hospital die ni name ape... (kalo sumer bende dekat sini in english, takdak problem for newbies dekat sini... tapi sini cam sumer dalam russian je...)... then die pass la die punye phone dekat orang yang duduk satu ward dengan die kot... pastu bile di tanye-tanye... dapat la tahu dekat hospital mana... hospital dekat moscow saje ni dekat seratus kot (kot je... sebab banyak sangat, tak penah pulak nak ambik tahu berapa jumlah sebenarnya... just amik tahu hospital mana kene pergi untuk belajar je... huhuhu...)... bile borak-borak kejap dengan si acap ni, tanye pasal die punye condition... sumer nye baek belaka... (hahaha... i know, cam aku dulu la... nak balik punye pasal, sumer bende cakap ok... walaupun tak ok sepenuhnya... paham sangat... sebab taknak duduk dalam tu... tapi maybe si acap ni dah ok betol-betol kot... hehehe... sowie erk acap in case hang bace ni... huhu...)... tapi seriously tak sedap langsung duk dalam tu kan...hahahaa ... sape-sape masuk hospital malaysia, u shud sangat-sangat la bersyukur... sebab ade tempat lain yang lagi teruk keadaan die...
then bila habis cakap dengan acap tu, aku pun cari la alamat hospital ni dekat internet... tempat nye tak tahu lagi, just tahu hospital tu punye name je... then aku cari la alamat die dekat internet... tapi yang best russia ni, transportation die agak effective...(nak kata sangat effective tu tak boleh laaa... sebab bile compare dengan ireland or uk, diorang lagi effective dan tepat pada masa nye... huhu...)... tapi senang untuk bergerak di sini... dekat internet tu... siap ada nombor bas dan nama perhentian-perhentian bas... so that senang nak cari tempat dan perlu naik bas ape... since budak-budak malaysia dekat sini takde yang gune kereta sendiri (as far as i know)... kenderaan awam la yang jadi transportation utama kami dekat sini... huhu...
akmal kate die nak pegi amik acap esok, than aku bagi la alamat dan kene naik bas nombor berapa untuk sampai ke hospital tu kat die... tapi die ade kelas hygiene and ecology keesokannya pada pukul 2 petang... die taktau acap boleh keluar pukul berapa... kelas hygiene tu sangat menakotkan... lecturer nyer bernama abdul majid alsabounchi ali... sangat garang tahap gaban... huhu... membuatkan student-student taknak ponteng termasuk la si akmal ni... hahaha... chuak-chuak...
akmal: esok aku gi amik la die... tapi aku ade kelas hygiene pukul 2, aku takleh ponteng...
(hahaha... aku pun same jugak dulu...)
aku keluar nak kuar gi amik die around pukul 10 pagi camtu aaa...
(perjalanan ke sane daripada hostel kami dekat 2 jam jugak la... so that sempat la, pergi-balik around 4 jam)
are: ok jugak tu... pape hal, belom ko gerak, ko call aku dulu... aku takut bile aku habis kelas nanti, ko dalam metro...
(bile dalam metro, line yang kami gune, megafon... takde line... huhu... megafon popular woo... die sponsor Renault F1 team kot... huhu...)

keesokan hari nya, (aku dalam lecture hall...)
akmal: abg are, si acap bleh keluar dalam pukul 2 cam tu aaa... aku takleh pegi... ko tolong pegi amikkan boleh...
are: ok, boleh aje... tapi ko cakap la dekat acap... aku pegi lepas aku abish kelas nanti... kelas aku abish dalam pukul 1 lebih camtu la kot... dalam pukul 2 lebih-lebih siket aku sampai la kot...
akmal: okeyh... time kasih bang are, pape hal ko call aaa aku...
are: okeyh, no prob...
*cakap slow-slow je... lecturer ngah bagi lecture... huhu...

bile habis kelas tu, aku ajak la classmate aku, imran... sebab die baik dengan budak-budak baru ni... huhu... selalu gi tolong-tolong diorang ni kot... bile sampai sane, rupe-rupe nye kami penah pegi hospital ni skali untuk belajar children infectious disease... tapi kelas dekat sana 2 hari je... tu pasal tak ingat la kot... huhu... bile tengok pintu pagar die baru ingat... hahaha... actually, hospital ni takleh senang-senang masuk... tapi kami gune student card kami untuk masuk, pakcik guard tanya, blaja dekat sini ke...?? kami jawap ye je... huhu... (penah kot, tpi tujuan kali ni nak amik member... die taktau nak balik camane...) then bleh la masuk dengan senang nye... huhu...(actually, hospital infectious susah nak masuk)... dah la dalam area hospital ni taktau bangunan mana satu... sumer infectious nyer ward... mencari-cari jugak la... sambil call acap, sambil jalan cari landmark-landmark yang die nampak from his ward tu... at last jumpe jugak la ward die ni...

on the way back, interview la camane die hidup dekat ward nih... same cam cerita aku je... tapi lagi kesian... die hari-hari makan roti cicah air kosong je... sedih giler rasa... (tapi bagus la die, at least die jaga makan die... tak makan makanan lain...)... dan takde orang or member-member cam aku yang hantar makanan... haih... aku tahu rase cam mana kalo ade dekat tempat die... tapi die boleh je senyum-senyum cam ok je... hahaha... kalo aku, tak ok... huhu... bile aku tanye best ke tak duk hospital dekat sini... jawapannye seperti aku jugak laaa... 'tak best'...

haih, panjang la pulak entry kali ni... stop dulu la... nak buat bende laen pulak... huhu...


things to do:
- siapkan patient history (bukan malam ni kot, nak rehat dulu... esok la start... hahaha...)
- deliver the pudding (3rd trial --> ceritanya kemudian)

lessons:
- jaga kesihatan
- rajin-rajin makan buah untuk vitamin c... boleh reduce the risk untuk dapat cold and flu... memandangkan kita dalam musim sejuk... senang sangat nak kene... huhu...
- carilah kawan dikala susah dan dikala senang jua... (saja letak susah dulu... sebab susah nak cari member yang boleh bersama dikala susah... die kala senang, senang je nak dapat...)
- ORANG LAIN BOLEH BUAT, KENAPA KITA TAK BOLEH... (kita semua sama sahaja, semua atas usaha individu... so, takleh la nak salahkan takdir... bile rasa ada kegagalan, tengok balik, usaha kita cukup ke tak... sentiasalah berusaha... supaya tak ada penyesalan di kemudian hari...!!!